بررسی ارتباط سطح سرمی ‏β-hCG‏ مادر در هفته های 16 تا 20 بارداری با بروز پرهاکلامپسی

سابقه و هدف: در حال حاضر تلاشهای بسیاری در حال انجام است که بتوان ‏با استفاده از مارکرهای بیوشیمیایی مادری در پیش بینی برخی از ‏حاملگی های پر خطر از جمله پره اکلامپسی اقدام کرد. یکی از این ‏مارکرها سطح ‏hCG‏ سرمی مادر طی نیمه اول بارداری میباشد. برخی ‏مطالعات نشان داده اند که بین سطح ‏hCG‏ مادری با بروز پرهاکلامپسی ‏ارتباط وجود دارد. در این مطالعه سعی شده است ارتباط بین سطح ‏β-hCG‏ ‏سرمی مادر طی هفته 16 تا 20 بارداری با بروز پرهاکلامپسی بررسی ‏شود.‏ مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی آینده نگر که در درمانگاه پره ‏ناتال بیمارستان شهید اکبرآبادی طی سالهای 86 لغایت 88 انجام شد، ‏برای 508 مادر مراجعه کننده طی هفته های 16 تا 20 بارداری، سطح ‏hCG‏ ‏سرمی اندازه گیری شد. سپس این افراد از نظر بروز پره اکلامپسی تا ‏پایان حاملگی بررسی شدند. ‏ یافتهها: فراوانی بروز پرهاکلامپسی در مادران مورد بررسی 3/9‏‎%‎‏ بود. ‏به لحاظ آماری، سطح لگاریتمی ‏β-hCG‏ سرمی مادر طی هفته 16 تا 20 ‏بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی به خصوص پرهاکلامپسی شدید، ‏بیش از مادران با حاملگی طبیعی بود (009/0=‏p‏). همچنین متوسط سن ‏مادران مبتلا به پرهاکلامپسی، بیش از سن مادران با حاملگی طبیعی بود ‏‏(001/0=‏p‏). بر اساس مدل رگرسیونی، دو عامل سطح بالای ‏β-hCG‏ سرم مادری ‏طی هفته های 16 تا 20 بارداری و سن بالا به عنوان عوامل خطر در بروز ‏پره اکلامپسی به شمار می آیند.‏ نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سطح سرمی ‏β-hCG‏ در هفتههای 16 تا ‏‏20 بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی بیش از مادران با حاملگی ‏طبیعی میباشد که این مساله میتواند در پیش بینی پره اکلامپسی مورد ‏استفاده قرار گیرد. با این حال لازم است مطالعات تکمیلی درخصوص تعیین ‏cut off point‏ نیز انجام گیرد.‏